face

n. ආකෘතිය

n. ඉදිරියෙන් පෙනෙන කොටස

n. උවන

n. එලකය

n. තලය (Thalaya)

n. තුඩ

n. ප්‍රගල්භතාව ලජ්ජා නැතිකම

n. පෙනුම

Art. බඩය

vt. මතුපිට වැස්මක් යොදනවා

n. මුඛ

vt. මුණගැසෙනවා

n. මුණය

Oth. මුද්‍රණාක්ෂර මුහුණත

n. මුව

n. මුහුණ

vt. මුහුණ පානවා

n. මුහුණත

n. මූණ

n. මූණත

n. මූණු

n. මූන

n. වක්ත්‍රය

n. වත

n. වදන

n. වුවන

st. වුවන්

---

Definition:

Face [noun]: The front part of a person's head from the forehead to the chin, where the eyes, nose, and mouth are located. It is the most visible and expressive part of the body, used to communicate emotions, thoughts, and identity. The face plays a crucial role in human interactions, serving as a key aspect of recognition and communication. Additionally, the term "face" can refer to the surface or front of an object, building, or structure.

---

Example:

Just get out of my face and leave me alone.
මගේ යකා අවුස්සන්නෙ නැතිව පැත්තකට ගිහිං මගෙ පාඩුවේ ඉන්න දෙන්න.

He showed immense courage in the face of danger.
අවදානමට මුහුණ දෙන විට ඔහුගේ මුහුනේ අති විශාල ධෛර්යක් තිබුනි.